Κόντρα στο Περιφερειακό Συμβούλιο για το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων στη Μεγαλοπόλη

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Με εντάσεις, αλλά χωρίς …αποτέλεσμα ήταν η χθεσινοβραδυνή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου σχετικά με το κλείσιμο των μονάδων του Λιγνιτικού Κέντρου της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη. Πιο συγκεκριμένα, δεν υπήρξε πλειοψηφικό αποτέλεσμα και απόφαση στην εδική συνεδρίαση , η οποία πραγματοποιήθηκε χθες Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019, στην Τρίπολη, σε κλίμα έντασης.

Στη συνεδρίαση παρευρέθηκαν εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος της ΔΕΗ αλλά και της διοίκησης της επιχείρησης, όπως επίσης και του Δήμου Μεγαλόπολης και φορέων της πόλης, αλλά και της Αρκαδίας. Στο σώμα παρουσιάστηκαν τρεις απόψεις, μία από τον εισηγητή Θανάση Πετράκο επικεφαλής της παράταξης “Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου”, μία από τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Παναγιώτη Νίκα και μία από τον επικεφαλής της παράταξης “Λαϊκή Συσπείρωση” Νίκο Γόντικα.

Αντίστοιχα, από τις πιο πάνω παρατάξεις κατατέθηκαν ισάριθμα σχέδια αποφάσεων. Κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας, επί συνόλου παρόντων 38 περιφερειακών συμβούλων, το σχέδιο ψηφίσματος του εισηγητή Θ. Πετράκου έλαβε 18 ψήφους (από τις παρατάξεις “Νέα Πελοπόννησος” του Πέτρου Τατούλη, “Νέοι Δρόμοι” του Γιώργου Δέδε και από τον Δημήτρη Τζεμπετζή της παράταξης “Ελληνική Αυγή”), αυτό του περιφερειάρχη Π. Νίκα 17 (από τους συμβούλους της περιφερειακής αρχής) και αυτό του Ν. Γόντικα 2 (από τους συμβούλους της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, ενώ υπήρξε και μία αρνητική ψήφος απέναντι και στα τρία σχέδια ψηφισμάτων, από την Δήμητρα Λυμπεροπούλου της παράταξης “Πράσινη Πελοπόννησος”.

 

Θαν. Πετράκος: Ήττα για τον Νίκα

“Η επιλογή του κ. Νίκα εχθές στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου – παρά τις ψύχραιμες φωνές λογικής που υπήρξαν και στην παράταξή του – να θέσει τη στήριξη της κυβέρνησης πάνω από τα συμφέροντα των πολιτών της Μεγαλόπολης και όλης της Πελοποννήσου, και να μην συνταχθεί με τις ομόφωνες αποφάσεις και του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγαλόπολης και των εργαζομένων στο λιγνιτικό κέντρο Μεγαλόπολης, τον οδήγησε να υποστεί μία μεγάλη ήττα” υποστήριξε με ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της «Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου» Θανάσης Πετράκος, ο οποίος τόνισε ότι η παράταξή του “…για μια ακόμη φορά προέταξε το δημόσιο συμφέρον και τα συμφέροντα των πολιτών της Πελοποννήσου, γι’ αυτό και η πρότασή της υπερψηφίστηκε από το ΠΕΣΥ, αφού δεχθήκαμε να ενσωματωθούν θετικές προτάσεις καιαπό τον κ. Νίκα και από τον κ. Τατούλη και από τον κ. Δέδε. Ο κ. Νίκας επέλεξε μετωπική αντιπαράθεση και έχασε.

 

Η ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 
Το ΠΕΣΥ Πελοποννήσου συντάσσεται με την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση του Δημοτικού
Συμβουλίου Μεγαλόπολης και με την καθολική αντίθεση των εργαζομένων για πρόωρο
κλείσιμο των μονάδων το 2020 και το 2028, και δηλώνει ότι θα πρωταγωνιστήσει σε
ενωτικούς και μαζικούς αγώνες για να αλλάξει η κυβερνητική απόφαση.
Απαιτούμε:

1. Να μην κλείσει το 2020 η μονάδα 3. Ειδικά για την 3 είναι διπλό έγκλημα το κλείσιμό
της το 2020 διότι δεν έχουν ακόμη αποσβεστεί το κόστος των έργων της
περιβαλλοντικής αναβάθμισης (κατασκευή μονάδας αποθείωσης και της
τοποθέτησης των φίλτρων) και είναι συνδεδεμένη με την τηλεθέρμανση της
Μεγαλόπολης.
2. Να λειτουργήσουν και οι δύο μονάδες, με ορθολογική εκμετάλλευση των
κοιτασμάτων του λεκανοπεδίου, η μεν 3 μέχρι το 2025 και η δε 4 μέχρι την
εξάντληση των αποθεμάτων του λεκανοπεδίου το 2035.
3. Να επιστρέψει η λιγνιτική Μεγαλόπολη στη μητρική ΔΕΗ.
4. Να αποκατασταθούν τα εδάφη και να αποδοθούν στην τοπική κοινωνία.
5. Να γίνει σε συνεργασία με το Δήμο Μεγαλόπολης ένα συγκροτημένο και σοβαρό
σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της περιοχής για την ομαλή μετάβαση στη
μεταλιγνιτική εποχή.
6. Να υπαχθεί η περιοχή της Μεγαλόπολης στις ειδικές ρυθμίσεις πρόσθετης
ενίσχυσης του Αναπτυξιακού Νόμου ώστε να αναπτυχτεί η περιοχή και να μην
καταρρεύσει.
7. Να αποδοθεί το σύνολο του οφειλόμενου στη περιοχή ΕΑΠ και να αξιοποιηθεί
αποκλειστικά για σοβαρές και ουσιαστικές παρεμβάσεις στη περιοχή της
Μεγαλόπολης
8. Να μην ισχύσει το κλείσιμο όλων των λιγνιτικών μονάδων της χώρας το 2028, αλλά
να λειτουργήσουν μέχρι το 2038 όπως στη Γερμανία εκτός από τις μονάδες της
Μελίτης και την Πτολεμαΐδα 5, οι οποίες πρέπει να μείνουν στο σύστημα μέχρι τη
λήξη του χρόνου ζωής τους το 2050.
9. Να προχωρήσει η αξιοποίηση της γεωθερμίας, και η κατασκευή υβριδικών και
υδροηλεκτρικών από τη ΔΕΗ, διότι μπορούν να αντικαταστήσουν τα ορυκτά
καύσιμα.
10. Να αναπτύξει η ΔΕΗ και αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα.
11. Να μην προχωρήσει η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ και να
παραμείνει ο ΔΕΔΔΗΕ 100% υπό δημόσιο έλεγχο.
12.Αγωνιζόμαστε για μια ανασυγκροτημένη ΔΕΗ ενιαία και 100% δημόσια.

Για να πετύχουμε τους στόχους αυτούς συγκροτούμε :
Α) Αντιπροσωπευτική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα από όλες τις παρατάξεις του ΠΕΣΥ
που θέλουν να συμμετέχουν, η οποία μαζί με το Δήμο Μεγαλόπολης, την Περιφερειακή
Ένωση Δήμων, τα Σωματεία των Εργαζομένων, τους φορείς της Μεγαλόπολης, το
Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας και τη ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ, θα προχωρήσει:

α) Σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις -συγκεντρώσεις στη Μεγαλόπολη
β) Σε συνάντηση με τον πρωθυπουργό ζητώντας την ικανοποίηση των ανωτέρω
αιτημάτων μας.
Β) Αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για συγκρότηση Πανελλαδικής και Διαπεριφερειακής
Επιτροπής Αγώνα με τη Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, τους Ενεργειακούς Δήμους,
τους φορείς της Δυτικής Μακεδονίας και τη ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ, ώστε συντονισμένα να
προχωρήσουμε σε συναντήσεις , κοινές δράσεις και κινητοποιήσεις για την ανατροπή
της κυβερνητικής απόφασης και την επίτευξη των κοινών μας στόχων.

 

Δήλωση της Λαϊκής Συσπείρωσης

Ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Νίκος Γόντικας, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

“Συνένοχες σε αυτή την πολιτική απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας είναι και οι Δημοτικές και Περιφερειακές – Νομαρχιακές Αρχές στη περιοχή, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζόμενων στη ΔΕΗ. Όχι μόνο γιατί ήταν και είναι στελέχη της Ν.Δ του ΣΥΡΙΖΑ του ΠΑΣΟΚ, αλλά γιατί είχαν και χρεωμένο ρόλο στη προώθηση αυτής της πολιτικής. Από κοινού οργάνωσαν δεκάδες φιέστες και ημερίδες για τα καλά της μεταλιγνιτικής περιόδου, για την πράσινη ενέργεια δηλ. τις πράσινες μπίζνες. Οι διάφοροι Έξαρχοι – Ματζαρίδηδες και Ρίζοι το 1999 ξεπούλησαν το
ασφαλιστικό των εργαζόμενων στη ΔΕΗ, ώστε καθαρή από απαιτήσεις και δικαιώματα των εργαζόμενων να μπει στη πορεία ιδιωτικοποίησης. Οι διάφοροι Φωτόπουλοι το 2010 συμφώνησαν στη τριχοτόμηση της ΔΕΗ, για να πουληθούν τα φιλέτα. Οι διάφοροι Αδαμίμηδες σήμερα καλούν σε στάση αναμονής. Προχωρούσαν πάντα σε ελεγχόμενες κινητοποιήσεις, αφού διαπραγματεύονταν κάποια αργύρια όπως δάνειο στη ΓΕΝΟΠ από τη ΔΕΗ, κάρτες σίτισης κ.α.
Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε και παίζει και η τοπική και περιφερειακή διοίκηση για την προώθηση αυτής της πολιτικής με τα διάφορα Σύμφωνα Συμβίωσης με τη ΔΕΗ, τα μνημόνια συνεργασίας με τη ΡΑΕ, τα δίκτυα ενεργειακών δήμων παλιότερα, τις ενεργειακές κοινότητες σήμερα. Το Εθνικό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης που φιλοδοξούν να διαχειριστούν σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο από ζεστό χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους, που θα επενδύσουν στη περιοχή.

Ένα στοιχείο μόνο. Τη τελευταία δεκαετία, την περίοδο της κρίσης αδειοδοτήθηκαν από τη ΡΑΕ 104 αιολικά βιομηχανικά συγκροτήματα μόνο στη Πελοπόννησο συνολικής ισχύος πάνω από 2.500 MW με πάνω από 600 MW να έχουν ήδη διασυνδεθεί στο σύστημα. Σε 29 από τα 104 αιολικά πάρκα που έχουμε στοιχεία, τώρα την περίοδο της κρίσης, με υπογραφές των υπουργών του ΠΑΣΟΚ της Ν.Δ του ΣΥΡΙΖΑ δόθηκαν 239 εκατομμύρια ευρώ ζεστό χρήμα, επιχορήγηση. Όλα αυτά τα αιολικά πάρκα είχαν τη σύμφωνη γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου. Την πρώτη ειδικά περίοδο 2011-2014 είχαμε 5-6 θετικές γνωμοδοτήσεις για ΜΠΕ σε ΑΠΕ σε κάθε συνεδρίαση του ΠεΣυ, που υπερψηφίζονταν από τα στελέχη της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ.
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην αρχή ψήφιζαν κατά, στην πορεία μπροστά και στην προοπτική της ανάδειξης της πρώτης φόρας αριστεράς στη κυβέρνηση ψήφιζαν λευκό. Να γιατί λέμε λοιπόν ότι, είναι συνένοχες στο συντελούμενο έγκλημα του
κλεισίματος των μονάδων της ΔΕΗ οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου και
οι τοπικές και περιφερειακές αρχές στην περιοχή.”

 

Συγκροτημένη Πολιτική για την Ενέργεια

Η Περιφερειακή Σύμβουλος κα Αντωνία Μπούζα, ζήτησε να υπάρξει συγκροτημένη πολιτική για την ενέργεια στην τοποθέτησή της για τη ΔΕΗ, σημειώνοντας αναλυτικά, τα εξής:

Οι αιφνιδιασμοί στην άσκηση της κεντρικής πολιτικής ποτέ δεν αφορούν ένα σύγχρονο κράτος. Τις πολιτικές του γόνατου τις έχουμε πληρώσει ακριβά.
Στο Εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα προχωράμε χωρίς αναθεώρηση και με αιφνιδιαστικές ενέργειες και χωρίς κατατεθημένο σχέδιο, καίτοι την ευρωπαική νόρμα για το κλίμα δεν την ακολουθούν οι Βιομηχανικές χώρες της ευρώπης που θα κλείσουν τις λιγνιτικές του μονάδες όχι το 2028 αλλά το 2038 και το 2050. Εμείς στην χωρίς σχέδιο για την ενέργεια Ελλάδα μαθαίνουμε πως οι λιγνιτικές μονάδες σε όλη τη χώρα θα κλείσουν το 2028 και ιδίως στην Πελοπόννησο στη Μεγαλόπολη η μονάδα 3 θα κλείσει το 2020, που είναι αυτή που κάνει αποθείωση δηλ. κάνει την πρώτη επεξεργασία του ορυκτού
καυσίμου και απομακρύνει τις θειούχες προσμείξεις, οι οποίες κατά την καύση δημιουργούν τα ρυπογόνα οξείδια του θείου και αυτή που η κιλοβατώρα που παράγει κοστίζει λιγότερο. Είναι επίσης αυτή που θερμαίνει σε σύνδεση με την τηλεθέρμανση την πόλη της Μεγαλόπολης. Άλλωστε η 3η μονάδα έχει περιθώριο να δουλέψει νόμιμα μέχρι το 2025
και η 4 μέχρι το 2035. Από τις λοιπές μονάδες που αποφάσισαν να κλείσουν το 2028 πόσες έχουν τη δυνατότητα της αποθείωσης που προστατεύει το περιβάλλον;
Παράδοξα πράγματα συμβαίνουν, που ανησυχούν για τους πραγματικούς σχεδιασμούς, όταν με το περιβαλλοντικό πρόσχημα, σταματάς μεν την εξόρυξη και τη χρήση του εγχώριου λιγνίτη και επιλέγεις όχι την ενέργεια των ΑΠΕ, αλλά τη χρήση του υγροποιημένου φυσικού αερίου, που ίσως περιβαλλοντικά δείχνει λιγότερο επιβλαβές στο περιβάλλον, αλλά η χρήση του στη βιομηχανία ενέχει κινδύνους.
Φτάσαμε στο 2019 και ακόμη οι Α.Π.Ε. που έπρεπε να είναι ο κύριος και ουσιαστικός μας στόχος, έχουν δαιμονοποιηθεί από κάποιους και σαν Χώρα δεν έχουμε καταφέρει τεχνολογικά να αποθηκεύουμε την παραγόμενη από τις ΑΠΕ ηλεκτρική ενέργεια, προκειμένου να μειωθεί η σοβαρή μας ενεργειακή εξάρτηση.Είμαστε ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. η περισσότερο ενεργειακά εξαρτημένη χώρα.

Η χρησιμοποίηση άλλων τρόπων για την παραγωγή ενέργειας έχει περάσει στα ψιλά και οι κυβερνήσεις σφυρίζουν αδιάφορα στη χρήση της γεωθερμίας, των ηδροηλεκτρικών μονάδων κλπ. Σε ότι αφορά τη Μεγαλόπολη βλέπουμε πως η πολιτική των προσωρινών
λύσεων και της πολιτικής του γόνατου συνεχίζεται. Βλέπουμε πως με τις συνεχείς αποτυχίες πώλησης των μονάδων της Μεγαλόπολης οδηγείται η Λιγνιτική Μεγαλόπολης ως θυγατρική της ΔΕΗ σε περαιτέρω απαξίωση με τεράστιες επιπτώσεις στη λειτουργία
της.
Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι δημόσιο αγαθό και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κερδοσκοπεί σε βάρος της κοινωνίας και να χρησιμοποιείται το ηλεκτρικό ρεύμα που έχει ανάγκη ο κοσμος, οι απλοί καταναλωτές που τα χρόνια της κρίσης έφτασαν να ζουν με κεριά και να ζεσταίνονται με μαγγάλια επειδή ο πολιτισμός κοστίζει πανάκριβα .
Δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα που πωλείται και μάλιστα ακριβά ούτε χώρος πλουτισμού το δημόσιο αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας κύριοι. Οι επιπτώσεις για ολάκερη την Πελοπόννησο και την οικονομική της προοπτική από τις αιφνιδιαστικές κυβερνητικές αποφάσεις θα είναι ιδιαίτερα αρνητικές .
Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους :
Στην Λιγνιτική Μεγαλόπολης πριν έναν χρόνο εργάζονταν 1100 μόνιμοι εργαζόμενοι. Με στόχο την μείωση του προσωπικού για να γίνει πιο ελκυστική στους επενδυτές, φτάσαμε σήμερα στους 785 μόνιμους υπαλλήλους. Στα ορυχεία 485 , στην 3 η μονάδα 180 και στην 4 η 120 .Με τους συμβασιούχους και τους εργαζόμενους στους διάφορους εργολάβους , ξεπερνάμε τους 1500 εργαζόμενους. Τι έχει προβλεφθεί για όλες αυτές τις οικογένειες; Έχει ληφθεί μέριμνα εργασίας και όχι των εθελουσίων συνταξιοδοτήσεων που ως πρακτική χρεοκόπησε τα ταμεία και οδήγησε σε φτώχεια τους συνταξιούχους όλων των ταμείων;
Σε ότι αφορά την στοχευμένη πολιτική της διάλυσης πριν και της πώλησης μετά, των ασημικών μας κι εννοώ την (ΔΕΔΔΗΕ – ΑΔΜΗΕ) ζητούμε αλλαγή στάσης και εφαρμογή συγκροτημένης πολιτικής για την ενέργεια, αποδεκτής και συμφέρουσας για τον τόπο και όχι υλοποίηση πολιτικών σκιών και ψιθύρων.