Συμπληρώνονται σήμερα 23 χρόνια από την ημέρα της άνανδρης δολοφονίας από τους Τούρκους παρακρατικούς του ψευτοκράτους, του πρώτου εκ των δύο Κύπριων νεομαρτύρων του Ελληνισμού του Τάσου Ισαάκ, η οποία λίγες μέρες αργότερα, την ημέρα της κηδείας του «προκάλεσε» και τη δεύτερη, επίσης, άνανδρη δολοφονία του ξαδέλφου του, Σολωμού Σολωμού -και αυτή από άλλον Τούρκο παρακρατικό.
Ο Νεομάρτυρας του Ελληνισμού Ελληνοκύπριος Τάσος Ισαάκ, γεννήθηκε το 1972 και δολοφονήθηκε στη διάρκεια αντικατοχικής διαδηλώσεως στην περιοχή της «νεκρής ζώνης», στη Δερύνεια Αμμοχώστου, νωρίς το απόγευμα της 11ης Αυγούστου 1996.
Όλα ξεκίνησαν στις 2 Αυγούστου 1996, με μία διεθνή διαμαρτυρία μοτοσυκλετιστών από όλη την Ευρώπη για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Βόρειας Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, την οποία είχε οργανώσει η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών.
Η πορεία αυτή ξεκίνησε συμβολικώς από την Πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο και θα τερμάτιζε, επίσης, συμβολικώς στην πόλη-λιμάνι της Κύπρου, την Κερύνεια, στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα του νησιού. Αφού διέσχισε όλη την Ευρώπη, στις 10 Αυγούστου 1996 η πορεία των μοτοσυκλετιστών έφτασε στην Κύπρο και σχεδίαζαν την επόμενη να κατευθυνθούν και να τερματίσουν στην Κερύνεια.
Στις 11 Αυγούστου 1996 η πορεία των χιλιάδων μοτοσυκλετιστών από όλη την Ευρώπη και την Κύπρο, που οι αστυνομικοί υπολόγιζαν σε περισσότερους από 7.000 άτομα (περισσότεροι από 200 ήταν ξένοι από κράτη της ΕΕ), είχε φτάσει στη λεγόμενη «νεκρή ζώνη», που χωρίζει τα κατεχόμενα από τα ελεύθερα εδάφη της Κύπρου και εμποδίστηκε από τις δυνάμεις του ψευτοκράτους να περάσει στα κατεχόμενα. Οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής του νησιού είχαν απειλήσει ότι θα άνοιγαν πυρ αν οι μοτοσυκλετιστές περνούσαν στα κατεχόμενα, γεγονός που ανησυχούσε την τότε κυπριακή κυβέρνηση. Μάλιστα, από την 1η Αυγούστου 1996 το ζήτημα είχε απασχολήσει το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου και την ίδια την κυβέρνηση. Tο κατοχικό καθεστώς είχε δώσει εντολή στο καθεστώς του ψευτοκράτους να λάβει πρόσθετα μέτρα στη γραμμή αντιπαραθέσεως και είχε δοθεί ρητή εντολή να πυροβολούνται όσοι προσπαθούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα.
Αρχικώς, οι μοτοσικλετιστές ήταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πορεία, φθάνοντας μέχρι την Κερύνεια, προβάλλοντας τη θέση ότι δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν ούτε με την αστυνομία, αλλά ούτε και με τις δυνάμεις του ΟΗΕ, καθώς και ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική.
Μετά από συνάντηση που είχε ο τότε Κύπριος Πρόεδρος αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης με τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών, η πορεία ματαιώθηκε, καθώς, συμφώνως με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γιώργο Xατζηκώστα, του είχε αναφέρει ο Γλ. Κληρίδης ότι αν τελικώς η πορεία τους πραγματοποιείτο τότε η Κύπρος ετίθετο σε κίνδυνο με προέλαση των Τούρκων.
Το σημείο αυτό ήταν το σημείο καμπής, καθώς μία άριστα ως τότε οργανωμένη πορεία, που είχε «ξεσηκώσει» από όλη την Ευρώπη, διαλύθηκε και μετατράπηκε σε μία ανεξέλεγκτη πορεία ατόμων ή μικρών ομάδων, οι οποίες ενεργούσαν αυτοβούλως και δεν μπορούσαν να ελεγχθούν κεντρικώς, ούτε και είχαν πλέον κάποιον εκπρόσωπο για να επικοινωνεί με τους αρμοδίους.
Οι μοτοσυκλετιστές τότε άρχισαν να κάνουν προσπάθειες από διαφορετικά σημεία να περάσουν τη «νεκρή ζώνη» και να εισέλθουν στα κατεχόμενα. Η πρώτη προσπάθεια έγινε αρχικώς από τα περίχωρα της Λευκωσίας, όπου οι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια της Αμμοχώστου, η κατάσταση χειροτέρεψε, καθώς εκεί άρχισαν οι πρώτες συγκρούσεις των μοτοσυκλετιστών με τις κατοχικές δυνάμεις και τους παρακρατικούς του ψευδοκράτους, συμπεριλαμβανομένων και ομάδων «Γκρίζων Λύκων».
Τότε, ο Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλον Ελληνοκύπριο, τον οποίο χτυπούσαν αλύπητα οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση από τους τελευταίους και έπεσε στο έδαφος. Αμέσως, γύρω του, αν και πεσμένος, μαζεύτηκε μεγάλος αριθμός Τούρκων και Τουρκοκύπριων «αντιδιαδηλωτών», παρακρατικών, καθώς και μελών της λεγόμενης «αστυνομίας» του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον χτυπούν – πεσμένο όντας στο έδαφος – επανειλημμένως και συνεχώς; με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς, μέχρις ότου αυτός πέθανε.
Mέλη της Ειρηνευτικής Δυνάμεως του ΟΗΕ, τα οποία ήταν μπροστά στο συμβάν και το έβλεπαν να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους, προτίμησαν να μην επέμβουν.
Υπεύθυνος καθοδηγητής της προαναφερθείσας δολοφονικής δράσεως εναντίον του Tάσου Iσαάκ φέρεται να ήταν ο επικεφαλής του παραρτήματος των «Γκρίζων Λύκων» στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν.
Tο άψυχο σώμα του Νεομάρτυρος Tάσου Ισαάκ μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Παραλιμνίου, όπου τρεις μέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε η κηδεία του.
Πίσω από τον νεκρό Νεομάρτυρα έμεινε η τότε έγκυος νεαρή σύζυγός του και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες του προς την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, η τότε ελληνική κυβέρνηση του Κ. Σημίτη αποφάσισε να είναι ο «ανάδοχος γονέας» του ακόμη αγέννητου μωρού.
Όταν μερικούς μήνες αργότερα γεννήθηκε το παιδί τους, έλαβε το όνομα του νεκρού Νεομάρτυρος πατέρα της και ονομάστηκε Αναστασία, με ανάδοχο τον τότε Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο. Η διάσημη Ελληνίδα τραγουδίστρια Χάρης Αλεξίου της έχει αφιερώσει ένα τραγούδι της, το «Τραγούδι του Χελιδονιού».
Ο δεύτερος των Κυπρίων Νεομαρτύρων του Ελληνισμού, ο Σολωμός Σολωμού, ξάδελφος του Τάσου Ισαάκ, γεννήθηκε το 1970 και δολοφονήθηκε από του τουρκικό παρακράτος των κατεχομένων στις 14 Αυγούστου 1996, ανήμερα της κηδείας του εξαδέλφου του.
Ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα της ημέρας αυτής.
Στις 14 Αυγούστου 1996, είχε προγραμματιστεί η κηδεία του Τάσου Ισαάκ και ήταν ημέρα Μνήμης για όλη την Κύπρο, καθώς τη μέρα εκείνη το 1974 είχε καταληφθεί από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής η Αμμόχωστος.
Την ημέρα αυτή, λοιπόν, μία ομάδα διαδηλωτών κατευθύνθηκε προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να ρίξουν λίγα λουλούδια στο χώρο που δολοφονήθηκε ο Tάσος Iσαάκ. Όπως ήταν επόμενο, η περιοχή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκε μια ομάδα παρακρατικών «Γκρίζων Λύκων» και άρχισαν τον πετροπόλεμο.
Τότε, ξαφνικά, «ξεχώρισε» από τη γραμμή των διαδηλωτών ο Σολωμός Σολωμού, ο οποίος ξεφεύγοντας από τη χαλαρή επιτήρηση των κυανόκρανων, πέρασε στη «νεκρή ζώνη» και προσπάθησε ν΄ ανέβει σε έναν ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία του φυλακίου, την ίδια ώρα που άλλοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν.
Από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο των κατοχικών δυνάμεων, Τούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές άρχισαν να τον πυροβολούν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό, με το τσιγάρο στο στόμα και ενώ είχε ανέβει μέχρι τη μέση του ιστού.
Ακολούθως άρχισαν μαζικά πυρά προς την πλευρά των διαδηλωτών, ευτυχώς, χωρίς άλλα θύματα, αλλά «μόνο» με μερικούς αθώους τραυματίες διαδηλωτές. Αμέσως, οι άνδρες του Κυπριακού φυλακίου της Εθνικής Φρουράς έλαβαν θέσεις μάχης για να απομακρυνθεί το άψυχο, αιμόφυρτο, σώμα του Σολωμού, που είχε «κουρνιάσει» στη ρίζα του ιστού.
Συμφώνως με τις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού, ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των τουρκικών μυστικών δυνάμεων.
Ομάδα ανακριτών του Αρχηγείου Αστυνομίας και της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αμμόχωστου, μετά από συντονισμένες εξετάσεις, εντόπισαν τους δράστες εναντίον των οποίων εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα συλλήψεως. Το υλικό που εξασφαλίσθηκε χρησιμοποιήθηκε για προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας εναντίον της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δυστυχώς, ουδείς εκ των Τούρκων δραστών της δολοφονίας δεν συνελήφθη.
Η Κυπριακή κυβέρνηση ξεκίνησε αμέσως ενέργειες νομικής μορφής για να βρεθούν οι δολοφόνοι και των δύο Κυπρίων Νεομαρτύρων του Ελληνισμού και να τιμωρηθούν από τη Δικαιοσύνη.
Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία τόσο του Τάσου Ισαάκ, όσο και του ξαδέλφου του, Σολωμού Σολωμού. Συμφώνως με την απόφαση του Δικαστηρίου, η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του 2ου άρθρου της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δηλαδή, δεν προχώρησε σε ενέργειες για την εύρεση των ενόχων. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στις δύο οικογένειες, τόσο αυτήν του Ισαάκ, όσο και την αντίστοιχη του Σολωμού.
Λεωνίδας Σ. Μπλαβέρης
