Οι τοπικές κοινωνίες αλλάζουν τον πολιτικό χάρτη και το Μνημονιακό μέλλον της Ελλάδας

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Σε μία εποχή που τα πολιτικά κόμματα έχουν μετατραπεί σε δικηγορικά και επικοινωνιακά γραφεία εξυπηρέτησης των συμφερόντων δανειστών, μοιάζει διαστημικό πώς αυτά τα ίδια σχήματα θα μπορέσουν να βγάλουν την πατρίδα μας από το αδιέξοδο.

Και δεν είναι δική μας παρατήρηση, είναι το συμπέρασμα όλων των δημοσκοπήσεων ακόμη και αυτών των φιλικών προς το σύστημα εξουσίας: Η πλειοψηφία δεν θέλει εκλογές γιατί πιστεύει πως μία κυβέρνηση με Μητσοτάκη Πρωθυπουργό θα κάνει τα ίδια και χειρότερα και ούτε θεωρεί φυσικά ότι ο Μητσοτάκης είναι ο καταλληλότερος για να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα. Καταλληλότερος είναι ο ΚΑΝΕΝΑΣ από τις υφιστάμενες επιλογές.

Με λίγα λόγια είναι εδραιωμένη πεποίθηση πως όλοι ίδιοι είναι. Και πώς να μην είναι, όταν ο Μητσοτάκης παρουσιάζεται στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος που ξεπούλησε τη χώρα και την παρέδωσε στα Μνημόνια, ως ξελιγωμένος και εκλιπαρών συγγενής για συγκυβέρνηση και μάλιστα ευνοϊκά απαθής ως προς τις ύβρεις των πράσινων συντρόφων προς τον Κώστα Καραμανλή.

Το κενό που αφήνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη στάση του είναι τεράστιο. Οι ψηφοφόροι της κεντροδεξιάς και του κοινωνικού ριζοσπαστικού μεσαίου χώρου, που έδωσαν σαρωτική νίκη στον Κώστα Καραμανλή το 2004 και τον στήριξαν ακόμη και τα χρόνια του βρόμικου 2009 ή που με νέα ελπίδα συσπειρώθηκαν πάλι το 2015 κάτω από την ηγεσία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, σήμερα κάθονται σπίτι τους.

Είναι φυσικό, διότι συντελείται λεηλασία εισοδημάτων με τους πλέον ειδεχθείς τρόπους και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απλά το αφήνει να συμβαίνει, γιατί δεν έχει τίποτα άλλο να προτείνει. Γιατί σκοπός είναι δεν είναι η σωτηρία των ανθρώπων, αλλά η παραμονή στην εξουσία των ίδιων ανάλγητων εκτελεστών των δανειστών με εναλλαγές στις κομματικές φανέλες.

Η μεγάλη πλειοψηφία περιμένει το νέο που αποδεδειγμένα έχει προσφέρει στην κοινωνία και δεν είναι άλλο από την τοπική αυτοδιοίκηση και τα επιμελητήρια. Αυτοί οι δύο μοχλοί συνομιλούν, συναλλάσσονται με τον κόσμο καθημερινά και είναι οι συνδετικοί κρίκοι με τον παραγωγικό ιστό και την πραγματική ζωή.

Το κόμμα που δημιουργείται από τα σπλάχνα της κοινωνίας θα καλύψει το τεράστιο κενό λαϊκής εξουσίας που νιώθει αποκομμένο από την ελίτ της πλατείας Συντάγματος.

Οι 1.000 και πλέον κατασχέσεις την ημέρα μικρομεσαίων συμπολιτών μας και η αναλγησία του κοινοβουλευτικού συστήματος σε αυτό το ρημάδιασμα της πατρίδας μας – υπέρ των γνωστών ολίγων – δεν αφήνει τους πατριώτες ενεργούς πολίτες ασυγκίνητους.

Το νέο θα έρθει σαν αστραπή! Όχι μόνο γιατί πρέπει να φύγει ο Τσίπρας, αλλά και γιατί δεν πρέπει η ψήφος αγανάκτησης (ως μοναδική επιλογή) να κάνει κυβέρνηση τους Μητσοτάκη – Γεννηματά – Θεοδωράκη – Λεβέντη που θα υπηρετήσουν την ίδια λεηλασία. Ποιος θα ηγηθεί της αστραπής; θα είναι έκπληξη!

Μην ξεχνιόμαστε και μην μπερδευόμαστε, η πλειοψηφία (αναποφάσιστοι – δυσαρεστημένοι – κομματικά μετριοπαθείς) είναι πολύ μεγαλύτερη από τους υπηρέτες του Μνημονίου και των καρεκλοκένταυρων ωφελημένων που συνεχώς αναπαράγονται από το μιντιακό κατεστημένο.

Ακόμη και οι φιλικές δημοσκοπήσεις – στο σύστημα εξουσίας – όταν διαβαστούν προσεκτικά, αυτό λένε.

Σαν αστραπή! Όπως το 2004…

«Ο Κεντροδεξιός»