Μειωμένες είναι τελικά οι εκτιμήσεις για την κορύφωση της τουριστικής περιόδου στην Τριφυλία, με αστάθμητους παράγοντες εκτός από το οικονομικό ζήτημα, κυρίως την απουσία στρατηγικής για την προσέλκυση επισκεπτών.
Μέτρια ήταν η εικόνα σε ορισμένα ξενοδοχεία και καταλύματα με έξαρση κρατήσεων ιδίως τα Σαββατοκύριακα, ενώ ο παραδοσιακός Αύγουστους εμφανίζει πληρότητα μόνο ως τις 20 Αυγούστου, οπότε μετά τι απομένει;
Από την μια οι πολιτιστικές εκδηλώσεις συλλόγων που συγκεντρώνουν κόσμο, από την άλλη η απουσία ταυτότητας σε κάθε μία πόλη της Τριφυλίας, δείχνει ότι η περιοχή δεν έχει καταστεί ακόμα ελκυστικός τουριστικός προορισμός. Χωρίς ακόμα το Καλονερό-Τσακώνα, χωρίς το όνειρο του παραλιακού δρόμου Κυπαρισσία-Ζαχάρω, χωρίς σιδηρόδρομο…..
Η ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ, ΜΕ ΤΑ ΛΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΛΜΑ
Στα κοινωνικά δίκτυα τα σχόλια είναι επαινετικά για τις ομορφιές της περιοχής, για τους επαγγελματίες που προσφέρουν ότι καλύτερο μπορούν, αλλά κυρίως είναι καυστικά για την απουσία υποδομών, δρόμων, σιδηρόδρομου, σημείων αναφοράς από το Δήμο Τριφυλίας.
“Χαμένη 5ετία” είπε μεταξύ άλλων καθηγητής Πανεπιστημίου σε σχόλιό του στην σελίδα της πόλης στα κοινωνικά δίκτυα, “ένα χάρτη για τα σήματα να πάμε σπίτι μας” έγραψε δημότης της πόλης μεταξύ άλλων.
Η Κυπαρισσία με την εφαρμογή σε άτοπο χρόνο με το κυκλοφοριακό που δημιούργησε προβλήματα συνεννόησης, με τα λύματα που πέφτουν σε ξεσκέπαστο αγωγό ομβρίων που δείχνει την προχειρότητα που επικρατεί, αλλά και μια πλατεία από το 1978 χωρίς άγαλμα, χωρίς χάρτη, χωρίς σημείο αναφοράς. Να μην αναφέρουμε φυσικά το Κάστρο που όχι μόνο δεν υπάρχει αναψυκτήριο αλλά δεν έχει ούτε ένα καρτ ποστάλ να προμηθευτεί ο επισκέπτης.
ΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ
Απελπιστική η εικόνα και στα Φιλιατρά.
Μόλις πρόσφατα ο Εμπορικός σύλλογος έθιξε το θέμα της εγκληματικότητας, την απουσία φωτισμού σε σημεία της πόλης, την απελπιστική εικόνα με τις νέες χωματερές που ξεφύτρωσαν στην πόλη. Μόνος δρόμος δροσιάς το Λιμενάρι το οποίο έχει αφεθεί στην τύχη του σχεδόν.
Όταν κάποτε ο αείμνηστος Δήμαρχος Δ. Σπέντζας έφερε θέμα επέκτασης σχεδίου πόλης προς τα νότια ως το Λιμενάρι, τότε αντέδρασαν οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας. Αποτέλεσμα η πόλη να μην έχει θαλάσσιο μέτωπο και να κινδυνεύει με εσωστρέφεια αν δεν αλλάξει κάτι στο μέλλον με νέες υποδομές. Κι ένα παρατημένο αγροτικό ινστιτιούτο για το οποίο οι κάτοικοι ακόμα αναζητούν γιατί διαλύθηκε…
Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ…
Ανάλογη εικόνα στους Γαργαλιάνους. Χωρίς βιολογικό καθαρισμό ένα ακόμα καλοκαίρι, με ένα Σύνδεσμο ύδρευσης που δεν έχει αντικαταστήσει το δίκτυό του, με ένα χαροκαμένο όνειρο για το Γαργαλιάνοι-Βάλτα που το ακούμε από το 2010, με ένα νέο άξονα που θα συνδέει τις 2 τριφυλιακές πόλεις που δεν έγινε ποτέ. Ευτυχώς το μόνο παραλιακό μέτωπο ζει καλές στιγμές από το Λακούβαρδο ως το Μάραθο συγκεντρώνοντας επισκέπτες και τουρίστες.
Καταληκτικά είναι γεγονός ότι η Τριφυλία δεν ομογενοποιήθηκε ούτε κατά διάνοια. Δεν ανέδειξε την ταυτότητα που αρμόζει σε κάθε μεγάλη πόλη, δεν κατάφερε να κερδίσει το τουριστικό προιόν παρά τα ευχολόγια.
Για αυτό όσες εκθέσεις κι αν γίνουν, όσες καλές παράτες ή φωτογραφίες που ορισμένες είναι ερασιτεχνικές για προβολή όπως τα λάθη του τουριστικού οδηγού, δεν πάμε μπροστά.
Η Τριφυλία χρειάζεται ένα ισχυρό ΣΟΚ.
Μια αφύπνιση που δεν θα έχει τα βαρίδια του κομματισμού και των φρούδων χτυπημάτων στην πλάτη.
Η Τριφυλία χρειάζεται ισχυρό Δήμο χωρίς ταμπέλες, χωρίς γκόρτσους, χωρίς άδεια πουκάμισα.
Ως εδω!
ρεπορτάζ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΚΑΣ
