Στην εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Εύα Μεσσηνίας γράφτηκε ο επίλογος για τον Κώστα Θεοδωρακάκη, που τόσο άδικα έφυγε από τη ζωή ανήμερα του Πάσχα στη διάρκεια της εκδήλωσης του σαϊτοπολέμου. Πλήθος κόσμου βρέθηκε εκεί για το τελευταίο αντίο στον αδικοχαμένο Κώστα, ο οποίος αφήνει πίσω του γυναίκα και δύο παιδιά, με την οδύνη να είναι αβάσταχτη. Όλοι ήταν εκεί από κάθε χώρο με ένα συγκλονιστικό τελευταίο αντίο στον αγαπητό Κώστα.
Ανάμεσά τους η οικογένεια του Παλμός 90,5, ο κεντρικός διαχειριστής των ιστοσελίδων ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΩΝ ιστοσελίδων και δημοσιογράφος του σταθμού και της εφημερίδας ΦΩΝΗ Γ. Μποζίκας, με μια ιδιαίτερα ξεχωριστή και χαρακτηριστική συγκινητική στιγμή. Μαζί όλοι οι κάτοικοι του όμορφου χωριού της Μεσσηνίας, μέσα από μια διαδρομή που η ανοιξιάτικη φύση σε ηρεμει.. Ωστόσο μετά τον τελευταίο αποχαιρετισμό συνοδεύτηκε μαζί με τους διαχειριστές μας η ακολουθία στο Κοιμητήριο του χωριού, για την τελευταία κατοικία του Κώστα που συγγενείς και φίλοι ξέσπασαν σε λυγμούς..Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει…
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΞΙΟ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ, ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΑΚΗ, ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟΣΟ ΠΡΟΩΡΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΚΑΣ
Όταν ένας αξιόλογος άνθρωπος φεύγει από την ζωή συνηθίζεται από τους αρχαιοτάτους χρόνους, να εκφωνείται επικήδειος λόγος σχετικά με την ζωή» τη δράση και την προσφορά του αποδημήσαντος.
Οι πρόγονοι μας από αρχαιοτάτων χρόνων πίστευαν ότι η αρετή, η τιμιότης και η προσφορά, πρέπει να βραβεύονται! γιατί όπου βραβεύεται η αρετή, εκεί ξεφυτρώνουν άριστοι άνθρωποι. Ο Περικλής στον επιτάφιο αναφέρει ” οίς γάρ αρετής αθλα μέγιστα κείνται τήδε και άριστοι άνδρες αναφύονται”.
Και επειδή ο αγαπημένος μας Κώστας ήταν ένα αξιόλογο άτομο, γεμάτο προσφορά και καλοσύνη, αξίζει να πούμε δύο λόγια αντάξια της μεγαλοσύνης της.Τον γνώριζα από την Αθήνα πάντα μάχιμος στην ελεύθερη ραδιοφωνία, σε περιοδικά γνώμης, στην πρώτη γραμμή της είδησης, πάντα για να μεταδώσει στο κοινό την αλήθεια. Βράχος ηθικής και φιλίας, άριστος συνομιλητής γεμάτος σεβασμό για το λειτούργημα που εκτελούσε
Γνωρίζω ότι η στιγμή είναι κρίσιμη και δύσκολη. Γνωρίζω το άγχος την λύπη και την κούραση των συγγενών της και όλων μας και θα φροντίσω να είμαι σύντομος.
Ηρθαμε όλοι σήμερα εδώ. Οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου και όσοι είχαν την τιμή και την ευτυχία να σε γνωρίσουν, για να αποτίσουμε φόρο τιμής και εκτίμησης σε σένα αλησμόνητε
Ηρθαμε να ρίξουμε το δάκρυ μας για τον άδικο, τον αναπάντεχο και πρόωρο χαμό σου.
Θα μπορούσε κανείς να μιλάει, ώρες για το μεγαλείο της ψυχής της, την καλοσύνη και τις αρετές της. Αλλά οι στιγμές είναι για όλους μας δύσκολες και εγώ που είχα την μεγάλη τιμή και την μεγάλη ευθύνη να δουλέψω κοντά σου, βρίσκομαι απροετοίμαστος και σε δυσκολία να πω περισσότερα, διότι φοβούμαι μήπως με τα φτωχά μου λόγια δεν αποδώσω τα πρέποντα και σμικρύνω το μεγαλείο της. Για όλους ο χαμός του είναι κάτι το αβάσταχο. Αλλα τι να πει κανείς και πώς να παρηγορήσει την χαροκαμένο σύζυγό της, τα παιδιά της και όλους τους συγγενείς της.
ΦΙΛΕ ΚΩΣΤΑ
Η ώρα αυτή είναι δύσκολη, ο πόνος βαρύς και ασήκωτος. Ποτέ στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ότι θα βρισκόμουν σε αυτή τη θέση, να είμαι αναγκασμένος να αποχαιρετίσω ένα φίλο, ένα άριστο συνεργάτη, ένα πραγματικό οικογενειάρχη. Ναι Κώστα, είναι οδυνηρό για όλους εμάς, να αποδεχθούμε και να ζήσουμε με αυτή την απώλεια.
Τώρα, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι συγγενείς σου και η μεγάλη σου οικογένεια των μέσων που υπηρέτησε, αποχαιρετούν το μάταιο και ταλαιπωρημένο σώμα σου. Σήμερα, δεν αποχαιρετούμε τη ψυχή και το πνεύμα σου.Όχι φίλε, δεν έφυγες, δεν μπορείς να φύγεις. Είσαι εδώ, ανάμεσά μας και θα ζεις καθημερινά μαζί μας, μέσα από τις αναμνήσεις, τις νουθεσίες, τους αγώνες, τις παρεμβάσεις, τους χειρισμούς και τις αποφάσεις σου. Το έργο και η μορφή σου δεν μπορούν να σβήσουν ποτέ.. Πάντα πρώτος στις δύσκολες αποστολές, σ΄ ένα αγώνα μεταξύ του ανέφικτου και του εφικτού.
Έμεινες φίλε μου μέχρι το τέλος αναλλοίωτος και αυθεντικός. Απόλυτος αλλά και δίκαιος. Σταθερός και ευρηματικός. Ειλικρινής και διορατικός Παθιασμένος με τη ζωή και την μεγάλη σου αγάπη. Ελεύθερο πνεύμα, χωρίς φραγμούς. Έτοιμος να ακούσεις, να συζητήσεις, αλλά και να αναλάβεις το κόστος και τις επιπτώσεις των αποφάσεών σου. Δε σε φόβιζε ο δρόμος, αυτό που σε ένοιαζε ήταν ο τελικός προορισμός και ο στόχος.
Και σε αποδέχτηκα φίλε, όπως με αποδέχθηκες και εσύ. Αποδέχθηκα ένα άνθρωπο ευθύνης και δημιουργικότητας που κατάφερε στη ζωή του να κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση εχθρών και φίλων. Ένα άνθρωπο που πετούσε ψηλά, γι΄ αυτό έβλεπε μακριά.
Να είσαι σίγουρος ότι κοντά σου γίναμε καλύτεροι άνθρωποι. Αντίο ας είναι ελαφρύ το χώμα της Μεσσηνίας που σε σκεπάζει..
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΚΑΣ Δημοσιογράφος Παλμός 90,5, Μέλος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
