Η πολιτική καραμέλα για το Καλαμάτα – Ριζόμυλος και Καλονερό – Τσακώνα να τελειώνει επιτέλους

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Η περίφημη καραμέλα των οδικών αξόνων έχουμε εξηγήσει από την στήλη μας επώνυμα και ξεκάθαρα ότι…πιπιλίζεται ως χάντρα στους ιθαγενείς της Μεσσηνίας συνήθως σε προεκλογική περίοδο λες και οι πόροι -συνήθως της Ευρωπαϊκής ένωσης- προέρχονται από τις τσέπες των αρμοδίων. Λες και μας κάνουν χάρη τάχα ότι εξασφαλίζουν την προσπελασιμότητα, περισσότερο όμως την ασφαλούς κυκλοφορίας στους δρόμους.

Αλλά τους καρεκλοκένταυρους και χαρτογιακάδες της όψιμης πανηγυρικής ατμόσφαιρας διαψεύδουν οι αριθμοί δυστυχώς ξανά και ξανά.

ΤΟΥΣ ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ..

Απόδειξη αποτελεί η πρόσφατη έρευνα που αποδεικνύει ότι στους δρόμους της Μεσσηνίας εντοπίζονται 169 σημεία- παγίδες στο εθνικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο του Νομού που αποτελείται από 700 χιλιόμετρα ενδομεσσηνιακού δικτύου. Αν υπολογίσουμε τα φετινά θανατηφόρα τροχαία ιδίως με κόστους θυσίας νέους ανθρώπους είναι εύκολα αντιληπτό ότι μιλάμε για…Μεσσηνιακή τραγωδία. Έωλες υποσχέσεις από πολιτικά σκύβαλα έχουμε από την εποχή διακυβέρνησης παλαιοτέρων ετών.

Έτσι ο δρόμος Πύλος-Ριζόμυλος-Καλαμάτα χρονολογείται εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια χωρίς να έχει πέσει έστω ένα λιθαράκι έναρξης τους άξονα, ενώ για η πονεμένη ιστορία παρότι υπάρχουν πρώτες απαλλοτριώσεις στο Καλονερό-Τσακώνα, αποτελεί όνειδος για την βόρεια και δυτική Μεσσηνία που δεν έχει διέξοδο.

ΧΑΜΕΝΗ Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...

Οι πολιτικοί ταγοί πράττοντας συνήθως υποσχέσεις, μεταθέτουν για την επόμενη 4ετία τα έργα ή 5ετία αν μιλάμε για τους υφιστάμενους Δήμους. Λόγω των οδικών αξόνων ουδείς αντιλαμβάνεται- τάχα ότι δεν το ξέρουν- τις συνέπειες στο Νομό. Διογκώνεται η αστυφιλία καθώς μόνο ο Δήμος Καλαμάτας αυξάνει τον πληθυσμό του, απομακρύνονται οι επενδύσεις γιατί ξενοδοχεία δεν γίνονται κοντά σε κατσικόδρομους, απαξιώνεται ο παραγωγικός πλούτος που χάνεται λόγω της απουσίας μεταφοράς απευθείας αγροτικών προιόντων.

Επομένως οι πολίτες επειδή σύντομα θα έχουν μνήμη και φωνή, θα αναλογιστούν ότι το αναμάσημα λόγων, ανέξοδων υποσχέσεων φτάνει στο τέλος του. Διότι οι πολίτες διαθέτουν την λογική κι όχι το συναίσθημα του στερεότυπου πολιτικού “α, δικός μας είναι να τον ψηφίσουμε κι ας μην κάνει τίποτα, αρκεί να βολευτώ εγώ” πρέπει να αλλάξει. Οι Μεσσήνιοι δεν είναι ιθαγενείς που περιμένουν στην ουρά για να ζητήσουν όσα τους αξίζουν.

Γιατί θα χρειαστεί να ανατρέξουμε σε όλα τα δημοσιεύματα τι έλεγαν χθες και τι σήμερα…